Tappensches Familienbuch (1889)/093
| GenWiki - Digitale Bibliothek | |
|---|---|
| Tappensches Familienbuch (1889) | |
| Inhalt | |
| <<<Vorherige Seite [092] |
Nächste Seite>>> [094] |
| Datei:Familienbuch-Tappen.djvu | |
| Hilfe zur Nutzung von DjVu-Dateien | |
| Texterfassung: unvollständig | |
| Dieser Text ist noch nicht vollständig erfasst. Hilf mit, ihn aus der angegebenen Quelle zu vervollständigen!
| |
tantium commune quasi oraculum. Tnleni quippe se praextitit ubique, qui nemini nocere, omnibus pro (lense, et de singulis cousilio et opera optime mereri ctiperet. Pro-fecto incredibilem, quae in ipso erat, morum suavitatem, et insignem prudentiam, qua non minus quam doctrina praestdbat, civitati huic in arduis et periculosissimis belli t empor ibus toties profuisse, quoties hostiles exercitus vicinos agros depopulantes oppido huic direptiones et incendia minitdbantur, nobiscum fatebuntur, quotquot inter cires grati praeteritorum officiorum memoriam non pronnix depoxuerunt. Verum plura sunt, quae non Julia solttm nostra, sed, si verum fateri relit, umversa haec civiias in desi-deratissimo Doctore Tappio amisit, quam ut iustum eorum catalngum hic vobis exhi-bere queamus. Eminebat inter eximias dotes singularis animi candor, quem, quotquot nostrum jyluribus annis familiariter cum ipso versari propius et interim rirum nore-runt, unanimiter laudant et venerantur, Para haec est, eoque magis in Seite nostro veneranda virtus, hoc potissimum aevo, quo maxima pars mortalium sub persona civilis prudentiae frontem aperit, mentem tegit, non absimilis ritro, quod margarita-vum splendorem non raro exactissime imitatur. Tali animo noster Coli eg a non erat, atque exinde, cum plures mali esse soleant, hominum iras et odia non infrequenter experiebatur, quae tarnen omnia masculo, cordato et gravi pectore contemnere. et xolo contemtu pessimos seculi viores vindicare solebat.
«Sed ad lectulum properamus, in quo decretoriam horam expectarit. Inter plurimas, quibus benignum Xumen ipsum cumulaverat, felicitatis partes potissimam reputdbat, quod corporis valetudinem firm am, integram, nec ul Io unquam rel capitis dolore, vel alio quam vis levissimo morbo concussam ab incunabilis ad ipsam xenectu-tem conservasset. Ingravescente enim aetate nullam virium deiectionem sentienet animi et corporis senectutem adventantem vix animadvertit, ut lectiones publica* non minori constantia quam fide ad extremtim vitae terminum continuare ipsi licnrrit. Binis lectionibus sub initium autumnalis tempestatis auditoribus suis, quae ad indolem et causäs quartanae febris pernoscendas referebantur, suppeditaverat. plura ad ntra-tionem eiusdem morbi pertinentia cum iisdem proxima luce communicaturux. Eccerero eodem die qui aequinoctialem praecedebat, hoc ipsum malum, cui profligando perido-nea medicamenta auditoribus propositurus erat, optimi Medici corpus non xine prae-sentissimo vitae discrimine corripuit, Quamvis enim primos quartanae huiux impehu naturae bonitate non difficulter sustineret, qua tarnen erat in Deum pietate. in ml new servatoris Jesu reclinatus, efficacissimum Divinae gratiae sigillum. quod in facie Ecclesiae et coetu inspectantis populi sumere non licebat, die 19. mensis proxime elapxi digna devotione domi accepit. Tum vero sequentes paroxysmi. ut cocant, v ehe men-tiore8 optimi Senis vires debilitare coeperunt, ut, cum simplex illa in duplicem, imo post paucissimos dies in triplicem qaartanam degeneraret, neminem prudentem qui* exitus futurus esset facile lateret. Equidem medicamenta, quae Medicus rix fallt solitus propindbat, hunc sortiebantur effectum, ut remixsiores impetus febriles spem facere viderentur, aegrotautem, si non penitus convalesceret, ritam tarnen aUgwutto longius producturum, donec die mensis huius septimo summa morbi riolrntia omnem spem vitae aegroto pariter et Medico eriperet. Advocato itaque eerhi dirini Ministro, pro cunctis per universum vitae cursum praest itis beneficiis Creotori grati ix actix, animam ad libertatem properantem Servatori Christo derotix precihux commendaoit. Factum tarnen fuit, ut proximo biduo nullo febrili insultu defatigatus spem prixtinam recuperaret, quam nox decimum mensis huius diem praecedens omnem suffocacH. Hora