Tappensches Familienbuch (1889)/147: Unterschied zwischen den Versionen
Keine Bearbeitungszusammenfassung |
KKeine Bearbeitungszusammenfassung |
||
| Zeile 1: | Zeile 1: | ||
<noinclude>{{Tappensches Familienbuch (1889)|146|152|148|unkorrigiert}}</noinclude> | <noinclude>{{Tappensches Familienbuch (1889)|146|152|148|unkorrigiert}}</noinclude> | ||
''officio parentes, Ecclesiasticis primis in Baptismo symbolis filiolam ante omnia beari, et ad Christiani, nominis regulas obligari cararunt, dato {{Sperrschrift|Margaretat Elisabethae}} nomine. Posthaec ut sani integrique corporis curam haberi, ita cam annis, ut aetas ferret, moribus imbui decentibus compositisque allaborarunt. Qui probe meminissent, licentiam primam emendationem seram raro ferre, nec facile corrigi, quod immatura aetas nimis mature intempestica assuefactione didicerat. Vix autem ac ne vix quidem sollicitam matris experta educationem, ab hujus obitu, quem non sine lacrymis vidit octennis puella A. 1641, novercam mox invenit anno proximo 1642 {{Sperrschrift|Ursulam Rimschneidern}}, {{Sperrschrift|Ludolphi Rimschneideri}}, Oldenburgensis Consiliarii, ac in Varrel et Stickhausen haereditarii filiam, parenti nuptam. Non difficiles tamen novercae mores, sed maternae non dissimileni sensit in solerti educatione affectionem, rariori fato. Christianismi proinde principiis Catechismo comprehensis imbuta, ad honestatem, probitatem et castimoniam assuefacta, ad rei familiaris domesticorumque negotiorum cognitionem et diligentem curam, per novercam est admota: Ne qua imperita et incauta, domesticique regiminis plane, inexperta, sua negligentia sibi et futuro marito domuique propriae continua afferret damna. Sedulae novercae admonitioni et indefessae informationi acceptam serenam tulit fortunam, quam a matris affectu et vigilantia optare aut exspectare potuerat. Siquidem, quae annos viginti nondum superaverat. Anno 1653 {{Sperrschrift|Johanni Hornejo}}, Graecae Linguae in hac Academia Professori Publico Ordinario desponsata, et ab eo domum ducta. Quae matrimonii cincula nulla temeritate rupit, sed reciproco amore et conjugali benevolentia salva semper atque inviolata servavit: Tametsi per vitae fragilitatem mortisque insidias, non nisi quindecim annis constarent. Thori pignora numerosa dedit prole divinum Numen, quae tres filios et quinque filias quindecim annorum intervatto enixa, ex quibus duo filioli, in primo fere vitae exordio hinc emigrantes, numerum liberorum statim reddidere minorem. Immensa vicissim illius crevit cura, multis quippe liberis beata mater, vidua mox evasit calamitosa, quando A. 1668 marito orbata, pusillum gregem domi alere sola, tenellos infantes educare cogeretur, non nisi Tappii, patris, senis, auxilio consilioque suffulta. Unicus tune filius Conradus Jacobus, literis mancipatus, eos ab obitu patris in studiis fecit progressus, ut humanitatis praesidiis instructus, elegantioris scientiae ambitum magna diligentia counataque ingenii bonitate absolveret, philosophiae doctor optimarumque artium Magister cum laude apud nos creatus. Sacris porro se totum dedens, eam tandem fortunae serenitatem sibi allucere animadvertit, quae luculentam Ecclesiasticam offerret spartam, qui in celebri Marchiae oppido Salzwedel Pastor Primarius et Inspector felici auspicio, avo Tappio superstite, evasit. Quae res non potuit non matri et magno esse gaudio et in vitae inevitabili asperitate ingenti solatio. Quippe quod parentum et avorum praecipuum existat votum. filiorum nepotumque honos ex publicis functionibus, et honoratae liberorum nuptiae. Ecitare tamen nequivit Horneja nostra, vidua, quin carissimi unicique illius filii funus A. 1694 maternis calidisque rigaret lacrymis. Sic vidit abire et illum, qui unus in familia mas superfuerat, quem in honore versantem cum delectatione brevi tamen tempore spectaverat, nunc patre, marito, filiis viduata, haud aliter, ac si per somnium illos quondam vidisset. - Duae filiae in tenera aetate itidem defunctae. - Major natu filia Anna Margareta, Tappii neptis, Hornejaque progenies, Tappio avo vivo, elocata celeberrimo Doctori Theologo, Henrico Wideburgio, sacrarum rerum in hac alma Julia Professori Publico Ordinario, viro pientissimo, antiquae virtutis et fidei, | ''officio parentes, Ecclesiasticis primis in Baptismo symbolis filiolam ante omnia beari, et ad Christiani, nominis regulas obligari cararunt, dato {{Sperrschrift|Margaretat Elisabethae}} nomine. Posthaec ut sani integrique corporis curam haberi, ita cam annis, ut aetas ferret, moribus imbui decentibus compositisque allaborarunt. Qui probe meminissent, licentiam primam emendationem seram raro ferre, nec facile corrigi, quod immatura aetas nimis mature intempestica assuefactione didicerat. Vix autem ac ne vix quidem sollicitam matris experta educationem, ab hujus obitu, quem non sine lacrymis vidit octennis puella A. 1641, novercam mox invenit anno proximo 1642 {{Sperrschrift|Ursulam Rimschneidern}}, {{Sperrschrift|Ludolphi Rimschneideri}}, Oldenburgensis Consiliarii, ac in Varrel et Stickhausen haereditarii filiam, parenti nuptam. Non difficiles tamen novercae mores, sed maternae non dissimileni sensit in solerti educatione affectionem, rariori fato. Christianismi proinde principiis Catechismo comprehensis imbuta, ad honestatem, probitatem et castimoniam assuefacta, ad rei familiaris domesticorumque negotiorum cognitionem et diligentem curam, per novercam est admota: Ne qua imperita et incauta, domesticique regiminis plane, inexperta, sua negligentia sibi et futuro marito domuique propriae continua afferret damna. Sedulae novercae admonitioni et indefessae informationi acceptam serenam tulit fortunam, quam a matris affectu et vigilantia optare aut exspectare potuerat. Siquidem, quae annos viginti nondum superaverat. Anno 1653 {{Sperrschrift|Johanni Hornejo}}, Graecae Linguae in hac Academia Professori Publico Ordinario desponsata, et ab eo domum ducta. Quae matrimonii cincula nulla temeritate rupit, sed reciproco amore et conjugali benevolentia salva semper atque inviolata servavit: Tametsi per vitae fragilitatem mortisque insidias, non nisi quindecim annis constarent. Thori pignora numerosa dedit prole divinum Numen, quae tres filios et quinque filias quindecim annorum intervatto enixa, ex quibus duo filioli, in primo fere vitae exordio hinc emigrantes, numerum liberorum statim reddidere minorem. Immensa vicissim illius crevit cura, multis quippe liberis beata mater, vidua mox evasit calamitosa, quando A. 1668 marito orbata, pusillum gregem domi alere sola, tenellos infantes educare cogeretur, non nisi Tappii, patris, senis, auxilio consilioque suffulta. Unicus tune filius Conradus Jacobus, literis mancipatus, eos ab obitu patris in studiis fecit progressus, ut humanitatis praesidiis instructus, elegantioris scientiae ambitum magna diligentia counataque ingenii bonitate absolveret, philosophiae doctor optimarumque artium Magister cum laude apud nos creatus. Sacris porro se totum dedens, eam tandem fortunae serenitatem sibi allucere animadvertit, quae luculentam Ecclesiasticam offerret spartam, qui in celebri Marchiae oppido Salzwedel Pastor Primarius et Inspector felici auspicio, avo Tappio superstite, evasit. Quae res non potuit non matri et magno esse gaudio et in vitae inevitabili asperitate ingenti solatio. Quippe quod parentum et avorum praecipuum existat votum. filiorum nepotumque honos ex publicis functionibus, et honoratae liberorum nuptiae. Ecitare tamen nequivit Horneja nostra, vidua, quin carissimi unicique illius filii funus A. 1694 maternis calidisque rigaret lacrymis. Sic vidit abire et illum, qui unus in familia mas superfuerat, quem in honore versantem cum delectatione brevi tamen tempore spectaverat, nunc patre, marito, filiis viduata, haud aliter, ac si per somnium illos quondam vidisset. - Duae filiae in tenera aetate itidem defunctae. - Major natu filia Anna Margareta, Tappii neptis, Hornejaque progenies, Tappio avo vivo, elocata celeberrimo Doctori Theologo, Henrico Wideburgio, sacrarum rerum in hac alma Julia Professori Publico Ordinario, viro pientissimo, antiquae virtutis et fidei,'' | ||
Aktuelle Version vom 3. Januar 2013, 11:30 Uhr
| GenWiki - Digitale Bibliothek | |
|---|---|
| Tappensches Familienbuch (1889) | |
| Inhalt | |
| <<<Vorherige Seite [146] |
Nächste Seite>>> [148] |
| Datei:Familienbuch-Tappen.djvu | |
| Hilfe zur Nutzung von DjVu-Dateien | |
| Texterfassung: unkorrigiert | |
| Dieser Text wurde noch nicht korrekturgelesen und kann somit Fehler enthalten.
| |
officio parentes, Ecclesiasticis primis in Baptismo symbolis filiolam ante omnia beari, et ad Christiani, nominis regulas obligari cararunt, dato Margaretat Elisabethae nomine. Posthaec ut sani integrique corporis curam haberi, ita cam annis, ut aetas ferret, moribus imbui decentibus compositisque allaborarunt. Qui probe meminissent, licentiam primam emendationem seram raro ferre, nec facile corrigi, quod immatura aetas nimis mature intempestica assuefactione didicerat. Vix autem ac ne vix quidem sollicitam matris experta educationem, ab hujus obitu, quem non sine lacrymis vidit octennis puella A. 1641, novercam mox invenit anno proximo 1642 Ursulam Rimschneidern, Ludolphi Rimschneideri, Oldenburgensis Consiliarii, ac in Varrel et Stickhausen haereditarii filiam, parenti nuptam. Non difficiles tamen novercae mores, sed maternae non dissimileni sensit in solerti educatione affectionem, rariori fato. Christianismi proinde principiis Catechismo comprehensis imbuta, ad honestatem, probitatem et castimoniam assuefacta, ad rei familiaris domesticorumque negotiorum cognitionem et diligentem curam, per novercam est admota: Ne qua imperita et incauta, domesticique regiminis plane, inexperta, sua negligentia sibi et futuro marito domuique propriae continua afferret damna. Sedulae novercae admonitioni et indefessae informationi acceptam serenam tulit fortunam, quam a matris affectu et vigilantia optare aut exspectare potuerat. Siquidem, quae annos viginti nondum superaverat. Anno 1653 Johanni Hornejo, Graecae Linguae in hac Academia Professori Publico Ordinario desponsata, et ab eo domum ducta. Quae matrimonii cincula nulla temeritate rupit, sed reciproco amore et conjugali benevolentia salva semper atque inviolata servavit: Tametsi per vitae fragilitatem mortisque insidias, non nisi quindecim annis constarent. Thori pignora numerosa dedit prole divinum Numen, quae tres filios et quinque filias quindecim annorum intervatto enixa, ex quibus duo filioli, in primo fere vitae exordio hinc emigrantes, numerum liberorum statim reddidere minorem. Immensa vicissim illius crevit cura, multis quippe liberis beata mater, vidua mox evasit calamitosa, quando A. 1668 marito orbata, pusillum gregem domi alere sola, tenellos infantes educare cogeretur, non nisi Tappii, patris, senis, auxilio consilioque suffulta. Unicus tune filius Conradus Jacobus, literis mancipatus, eos ab obitu patris in studiis fecit progressus, ut humanitatis praesidiis instructus, elegantioris scientiae ambitum magna diligentia counataque ingenii bonitate absolveret, philosophiae doctor optimarumque artium Magister cum laude apud nos creatus. Sacris porro se totum dedens, eam tandem fortunae serenitatem sibi allucere animadvertit, quae luculentam Ecclesiasticam offerret spartam, qui in celebri Marchiae oppido Salzwedel Pastor Primarius et Inspector felici auspicio, avo Tappio superstite, evasit. Quae res non potuit non matri et magno esse gaudio et in vitae inevitabili asperitate ingenti solatio. Quippe quod parentum et avorum praecipuum existat votum. filiorum nepotumque honos ex publicis functionibus, et honoratae liberorum nuptiae. Ecitare tamen nequivit Horneja nostra, vidua, quin carissimi unicique illius filii funus A. 1694 maternis calidisque rigaret lacrymis. Sic vidit abire et illum, qui unus in familia mas superfuerat, quem in honore versantem cum delectatione brevi tamen tempore spectaverat, nunc patre, marito, filiis viduata, haud aliter, ac si per somnium illos quondam vidisset. - Duae filiae in tenera aetate itidem defunctae. - Major natu filia Anna Margareta, Tappii neptis, Hornejaque progenies, Tappio avo vivo, elocata celeberrimo Doctori Theologo, Henrico Wideburgio, sacrarum rerum in hac alma Julia Professori Publico Ordinario, viro pientissimo, antiquae virtutis et fidei,