Tappensches Familienbuch (1889)/091: Unterschied zwischen den Versionen
Keine Bearbeitungszusammenfassung |
Keine Bearbeitungszusammenfassung |
||
| Zeile 1: | Zeile 1: | ||
<noinclude>{{Tappensches Familienbuch (1889)|090|96|092| | <noinclude>{{Tappensches Familienbuch (1889)|090|96|092|unkorrigiert}}</noinclude> | ||
''trigesimum, matrimonialem fidem addixit virgini, omnibus quae sexum muliebrem decent virtutibus egregie condecoratae, {{Sperrschrift|Annae Elisabethae Claciae}}, cuitis in aedibus Cludianis educatae castissimos mores multis jam annis perspexerat. Filia haec erat Nobilissimi et Consultissimi Viri, {{Sperrschrift|Erici Clacii}}, ICti celeberrimi, Serenissimorum Principum Dn. {{Sperrschrift|Henrici Julii}} et Dn. {{Sperrschrift|Friderici Ulrici}}, Ducum Brunsuicensium et Luneburgensium gloriosae memoriae in anla Guelffiea Consiliarii fidelissimi. Caeterum, ut res humanae plerumque, ita et hoc vitae consortium longe quidem iucundissimum, sed haudquaquam diuturnum fuit. Anno videlicet supra quadragesimum primo ornatissima matrona ad Meliores sedes se recipiens amantissimo Marito vale ultimum dixit, et carissimus noster Collega in misera viduitate suavissimam tori sociam, superstites ex ea liberi sedulam nutricem, ingenti cum dolore elatam deploraverunt. Infoecundum enim hoc matrimonium non exstitit, siquidem filium geminum cum tribus filiabus dirina benignitate beatus Tappius inde suscepit; quae tamen charissima pignora, ipsis infantiae annis, praematura morte extincta, eo praemisit, quo ipse ante quatuordecim dies ex hac vita migravit, excepta unica filia, natu omnium maxima, {{Sperrschrift|Margaretha Elisabetha}}. Haec a viro Excellentissimo {{Sperrschrift|Johanne Horneio}}, Graecarum literarum in Illustri hac Julia quondam Professore publico et Ordinario, in tori societatem assumta beate defunctum avum fecit nepote uno et tribus neptibus superstitibus, morum castitate et cunctis, quae segniorem sexum ornare solent, virtutibus eximie condecoratis. Sed non substitit hic divina bonitas, quae plures felicitatis humanae gradus Seni nostro destinaverat. Qua enim mentis laetitia amantissimum avum unicum Nepotem eumque dilectissimum a conspectu suo dimisisse existimamus, cum ad coetum fidelium in frequente quodam Dioeceseos Magdeburgensis vico pascendum ante novem hosce menses ex avita domo evocaretur? Mirum in modum incredibile hoc Optimi Senis gaudium augebat tertius ab eo mensis, quo eadem laurea qua ante quinquaginta fere annos Medica in hac Julia Facultas ipsum exornarat, hunc Nepotem suum in Philohophia conspicuum videbat. Longe tamen maiore voluptate perfundebatur senilis animus, cum septimo abhinc mense proneptem, quam dilectissima neptis Anna Margaretha, Carissimo Collegae nostro {{Sperrschrift|Henrico Wideburgio}} Logices Professori Publico et ordinario nuptum data, ediderat, non sine lacrymis, certissimis exuberantis gaudii testibus, e sacro regenerationis lavacro Avus susciperet. Sed, ut revertam ad ea, unde felicitatis ex unica prioris conjugii filia susceptae commemoratio nos abduxit, cum ὁ μαχαρῖτΥζ fidissima administrationis domesticae socia orbatus, geminae prolis Pater, occupatissimo functionis muneri et molestissimis rei familiaris curis vix non succumberet, ad vota secunda properans, anno sequente quadragesimo secundo, in huius matrimonii consuetudinem adscivit honoratissimam et eximiae probitatis ac modestiae Foeminam, {{Sperrschrift|Ursulam Riemschneideriam}}, Nobilissimo et Consultissimo Viro Dn. {{Sperrschrift|Ludolpho Riemschneidero}} Illustrissimi Comitis Oldenburgici Consiliario et Satrapa in Varel und Stickhausen prognatam. Fuit haec etiam vitae societas, ut pleraque Tappii nostri tempora, longe felicissima. Exstitit enim coniugium hoc amore mutuo suavissimum, rara in quartum et tricesimum annum diuturnitate exoptatum, et. licet unica, morum tamen suavitate et omnibus sexus foeminini virtutibus conspicua prole. {{Sperrschrift|Anna Juliana}}, Illustris Dn. {{Sperrschrift|Gotfridi Heymanni}}, Serenissimi Principis ac Domini, Dn. Georgii Wilhelmi, Ducis Brunsuicensis et Luneburgensis, Domini nostri clementissimi, Conciliarii cum viveret Sanctioris et Vice-Cancellarii gravissimi relicta vidua, safix foecundum.'' | |||
{{NE}}''Caeterum, quam insigni prudentia, incredibili morum suavitate, grata in'' | |||
Aktuelle Version vom 14. Dezember 2012, 14:40 Uhr
| GenWiki - Digitale Bibliothek | |
|---|---|
| Tappensches Familienbuch (1889) | |
| Inhalt | |
| <<<Vorherige Seite [090] |
Nächste Seite>>> [092] |
| Datei:Familienbuch-Tappen.djvu | |
| Hilfe zur Nutzung von DjVu-Dateien | |
| Texterfassung: unkorrigiert | |
| Dieser Text wurde noch nicht korrekturgelesen und kann somit Fehler enthalten.
| |
trigesimum, matrimonialem fidem addixit virgini, omnibus quae sexum muliebrem decent virtutibus egregie condecoratae, Annae Elisabethae Claciae, cuitis in aedibus Cludianis educatae castissimos mores multis jam annis perspexerat. Filia haec erat Nobilissimi et Consultissimi Viri, Erici Clacii, ICti celeberrimi, Serenissimorum Principum Dn. Henrici Julii et Dn. Friderici Ulrici, Ducum Brunsuicensium et Luneburgensium gloriosae memoriae in anla Guelffiea Consiliarii fidelissimi. Caeterum, ut res humanae plerumque, ita et hoc vitae consortium longe quidem iucundissimum, sed haudquaquam diuturnum fuit. Anno videlicet supra quadragesimum primo ornatissima matrona ad Meliores sedes se recipiens amantissimo Marito vale ultimum dixit, et carissimus noster Collega in misera viduitate suavissimam tori sociam, superstites ex ea liberi sedulam nutricem, ingenti cum dolore elatam deploraverunt. Infoecundum enim hoc matrimonium non exstitit, siquidem filium geminum cum tribus filiabus dirina benignitate beatus Tappius inde suscepit; quae tamen charissima pignora, ipsis infantiae annis, praematura morte extincta, eo praemisit, quo ipse ante quatuordecim dies ex hac vita migravit, excepta unica filia, natu omnium maxima, Margaretha Elisabetha. Haec a viro Excellentissimo Johanne Horneio, Graecarum literarum in Illustri hac Julia quondam Professore publico et Ordinario, in tori societatem assumta beate defunctum avum fecit nepote uno et tribus neptibus superstitibus, morum castitate et cunctis, quae segniorem sexum ornare solent, virtutibus eximie condecoratis. Sed non substitit hic divina bonitas, quae plures felicitatis humanae gradus Seni nostro destinaverat. Qua enim mentis laetitia amantissimum avum unicum Nepotem eumque dilectissimum a conspectu suo dimisisse existimamus, cum ad coetum fidelium in frequente quodam Dioeceseos Magdeburgensis vico pascendum ante novem hosce menses ex avita domo evocaretur? Mirum in modum incredibile hoc Optimi Senis gaudium augebat tertius ab eo mensis, quo eadem laurea qua ante quinquaginta fere annos Medica in hac Julia Facultas ipsum exornarat, hunc Nepotem suum in Philohophia conspicuum videbat. Longe tamen maiore voluptate perfundebatur senilis animus, cum septimo abhinc mense proneptem, quam dilectissima neptis Anna Margaretha, Carissimo Collegae nostro Henrico Wideburgio Logices Professori Publico et ordinario nuptum data, ediderat, non sine lacrymis, certissimis exuberantis gaudii testibus, e sacro regenerationis lavacro Avus susciperet. Sed, ut revertam ad ea, unde felicitatis ex unica prioris conjugii filia susceptae commemoratio nos abduxit, cum ὁ μαχαρῖτΥζ fidissima administrationis domesticae socia orbatus, geminae prolis Pater, occupatissimo functionis muneri et molestissimis rei familiaris curis vix non succumberet, ad vota secunda properans, anno sequente quadragesimo secundo, in huius matrimonii consuetudinem adscivit honoratissimam et eximiae probitatis ac modestiae Foeminam, Ursulam Riemschneideriam, Nobilissimo et Consultissimo Viro Dn. Ludolpho Riemschneidero Illustrissimi Comitis Oldenburgici Consiliario et Satrapa in Varel und Stickhausen prognatam. Fuit haec etiam vitae societas, ut pleraque Tappii nostri tempora, longe felicissima. Exstitit enim coniugium hoc amore mutuo suavissimum, rara in quartum et tricesimum annum diuturnitate exoptatum, et. licet unica, morum tamen suavitate et omnibus sexus foeminini virtutibus conspicua prole. Anna Juliana, Illustris Dn. Gotfridi Heymanni, Serenissimi Principis ac Domini, Dn. Georgii Wilhelmi, Ducis Brunsuicensis et Luneburgensis, Domini nostri clementissimi, Conciliarii cum viveret Sanctioris et Vice-Cancellarii gravissimi relicta vidua, safix foecundum.
Caeterum, quam insigni prudentia, incredibili morum suavitate, grata in