Tappensches Familienbuch (1889)/091: Unterschied zwischen den Versionen

Aktuelle Version vom 14. Dezember 2012, 14:40 Uhr

GenWiki - Digitale Bibliothek
Tappensches Familienbuch (1889)
Inhalt
<<<Vorherige Seite [090]	Nächste Seite>>> [092]
Datei:Familienbuch-Tappen.djvu
Hilfe zur Nutzung von DjVu-Dateien
Texterfassung: unkorrigiert
Dieser Text wurde noch nicht korrekturgelesen und kann somit Fehler enthalten.

trigesimum, matrimonialem fidem addixit virgini, omnibus quae sexum muliebrem decent virtutibus egregie condecoratae, Annae Elisabethae Claciae, cuitis in aedibus Cludianis educatae castissimos mores multis jam annis perspexerat. Filia haec erat Nobilissimi et Consultissimi Viri, Erici Clacii, ICti celeberrimi, Serenissimorum Principum Dn. Henrici Julii et Dn. Friderici Ulrici, Ducum Brunsuicensium et Luneburgensium gloriosae memoriae in anla Guelffiea Consiliarii fidelissimi. Caeterum, ut res humanae plerumque, ita et hoc vitae consortium longe quidem iucundissimum, sed haudquaquam diuturnum fuit. Anno videlicet supra quadragesimum primo ornatissima matrona ad Meliores sedes se recipiens amantissimo Marito vale ultimum dixit, et carissimus noster Collega in misera viduitate suavissimam tori sociam, superstites ex ea liberi sedulam nutricem, ingenti cum dolore elatam deploraverunt. Infoecundum enim hoc matrimonium non exstitit, siquidem filium geminum cum tribus filiabus dirina benignitate beatus Tappius inde suscepit; quae tamen charissima pignora, ipsis infantiae annis, praematura morte extincta, eo praemisit, quo ipse ante quatuordecim dies ex hac vita migravit, excepta unica filia, natu omnium maxima, Margaretha Elisabetha. Haec a viro Excellentissimo Johanne Horneio, Graecarum literarum in Illustri hac Julia quondam Professore publico et Ordinario, in tori societatem assumta beate defunctum avum fecit nepote uno et tribus neptibus superstitibus, morum castitate et cunctis, quae segniorem sexum ornare solent, virtutibus eximie condecoratis. Sed non substitit hic divina bonitas, quae plures felicitatis humanae gradus Seni nostro destinaverat. Qua enim mentis laetitia amantissimum avum unicum Nepotem eumque dilectissimum a conspectu suo dimisisse existimamus, cum ad coetum fidelium in frequente quodam Dioeceseos Magdeburgensis vico pascendum ante novem hosce menses ex avita domo evocaretur? Mirum in modum incredibile hoc Optimi Senis gaudium augebat tertius ab eo mensis, quo eadem laurea qua ante quinquaginta fere annos Medica in hac Julia Facultas ipsum exornarat, hunc Nepotem suum in Philohophia conspicuum videbat. Longe tamen maiore voluptate perfundebatur senilis animus, cum septimo abhinc mense proneptem, quam dilectissima neptis Anna Margaretha, Carissimo Collegae nostro Henrico Wideburgio Logices Professori Publico et ordinario nuptum data, ediderat, non sine lacrymis, certissimis exuberantis gaudii testibus, e sacro regenerationis lavacro Avus susciperet. Sed, ut revertam ad ea, unde felicitatis ex unica prioris conjugii filia susceptae commemoratio nos abduxit, cum ὁ μαχαρῖτΥζ fidissima administrationis domesticae socia orbatus, geminae prolis Pater, occupatissimo functionis muneri et molestissimis rei familiaris curis vix non succumberet, ad vota secunda properans, anno sequente quadragesimo secundo, in huius matrimonii consuetudinem adscivit honoratissimam et eximiae probitatis ac modestiae Foeminam, Ursulam Riemschneideriam, Nobilissimo et Consultissimo Viro Dn. Ludolpho Riemschneidero Illustrissimi Comitis Oldenburgici Consiliario et Satrapa in Varel und Stickhausen prognatam. Fuit haec etiam vitae societas, ut pleraque Tappii nostri tempora, longe felicissima. Exstitit enim coniugium hoc amore mutuo suavissimum, rara in quartum et tricesimum annum diuturnitate exoptatum, et. licet unica, morum tamen suavitate et omnibus sexus foeminini virtutibus conspicua prole. Anna Juliana, Illustris Dn. Gotfridi Heymanni, Serenissimi Principis ac Domini, Dn. Georgii Wilhelmi, Ducis Brunsuicensis et Luneburgensis, Domini nostri clementissimi, Conciliarii cum viveret Sanctioris et Vice-Cancellarii gravissimi relicta vidua, safix foecundum.

Caeterum, quam insigni prudentia, incredibili morum suavitate, grata in

@@ Zeile 1: / Zeile 1: @@
-<noinclude>{{Tappensches Familienbuch (1889)|090|96|092|unvollständig}}</noinclude>
+<noinclude>{{Tappensches Familienbuch (1889)|090|96|092|unkorrigiert}}</noinclude>
-docendo perspicuitate, prompta, solida, et eapedita in disputando Facilitate praeditus, quam pius, insigniter doctus et in officio fidel in atque industrius fuerit venerabili| »oster Senior, omnes qui propius eum noverant nobixcum, quibus nihil horum incogni| tum est, uno ore confitebuntur. Sane si tria requiruntur in eo, qui medicinam facit} virttis, doctrina et fortuna, beatus noster Tappius absoluto perfectissimi Practici e.rern-plo, quae singul a plerumque sunt in singulis divisa, universa possedit. Pieta fix enini exercitiis eum in modum vacabat, ut non modo a lectione sacri codicis, in quo xanc-tissima divinae veritatis et salutis nostrae mysteria divino digito nobis monstrantur, diurnos labores ordiretur et cländeret, sed et cuiusque hebdomadis integrum triduum sacris meditationibus consecraret. Fecit diuturna haec divinae voluntatis desidcratio optimum virum adeo cauttnu et providum in omni morborum genere, ut sutnmo xtudio ca v er et, ne quid committeret, quod officio optimi Medici repugnaret, vel cuius rationem conscientiae, domestico censori, non posset exactisslmam reddere. Hinc in medicis consultationibus cunctis opem suam iinplorantibus talem se praestitit, prout non doc-tisshnum modo, sed et Christiana cliaritate praeditum, et eiusmodi decebat medicum, qui non lucri spem, sed unice decumbentium salutem propositam sibi haberet. Quoties igitur maluni arte potentius esse ea, quam longo usu acquisivcrat, sagacitate praevidebat, cognatos aegri iuani spe et maiori sumptuum impendio desistere iubebat. De multiiuga eius doctrina et singulari in medendi facultate peritia, auditores ein# atque discipuli loqmnitur, quos ab eo tempore quo primum docere coepit inntimeros habuit, in dicersis Electorum ac Principum aulis celeberriviisque Germaniae civitatibus afflictissimis decumbentium rebus hodieque felici manu succurrentes. Multo autem certius et longe evidentius eandem demonstrant dissertationes de difficillimis artix nie-dicae capitibus. acctiratissimo stylo solidissime conscriptae, imprimis illae, quibus sensu um internorum laesiones explicavit earumque causas ac curationes sagacixxime perquisitas in lucem jirotraxit, et ante quadriennium cum erudito orbe communicavit. Ut nihil nunc dicamus de tractatu, quo magnus hie Praxeos Antecessor medendi methodum compJexus est, qui ut lucem propediem videat praestantissimi medicorum ingenti desiderio unanimiter exoptant. F'ortunam denique integram et Ulibatam cmnu-lantissimo rationix usu et experientid, vivä magisträ, in amplissima praxi partam, quis non summopere in eo mirabatur? Factum hinc est, ut Serenissimi Principes, Juliae huius Kutricii munificentissimi, summa viri huius in Academiam suam merita tanta prosequerentur gratid, ut maiorem expectare nemo nostrum auderet. Testantur de ea tot literae, Principum manu ad eum exaratae, principalis gratiae plenissimae. Quin Serenissimus Princeps ac Dominus, Dn. Augustus, Dominus quondam noster clementissimus, eum quem hodie lugemus non indignum iudicavit, quem ad sublimem Archiatri dignitatem eveheret. Quamvis vero diversis temporibus, non ab uno Electorum atque Princijmm ad hoc munus in aulas evocaretur, tarnen studiorum, quornm suacis amor-juvenilem animum occupaverat, dulcedine captus, in Academia senescere et studiosae iucentuti, cui natus sibi videbatur, ad extremum vitae diem prodesse maluit. Xetitiquam tarnen admiranda et curandis morbis peridonea experimenta, quae longo usu obsercarat, solis studiosorum commodis consecrabat, sed, fructum eruditionis communi utilitate metiens. omnium ordinum hominibus opem suam implorantibus fidetn, industriam et prudentiam summam non domi solum sed et foris, medicatiomim causa ad remotiora loca evocatus longe lateque excurrens, cumulantissime comprobavit. Erat enini Senior ix nostri domus non in hac solum civitate, sed et in vicinis locix
+''trigesimum, matrimonialem fidem addixit virgini, omnibus quae sexum muliebrem decent virtutibus egregie condecoratae, {{Sperrschrift|Annae Elisabethae Claciae}}, cuitis in aedibus Cludianis educatae castissimos mores multis jam annis perspexerat. Filia haec erat Nobilissimi et Consultissimi Viri, {{Sperrschrift|Erici Clacii}}, ICti celeberrimi, Serenissimorum Principum Dn. {{Sperrschrift|Henrici Julii}} et Dn. {{Sperrschrift|Friderici Ulrici}}, Ducum Brunsuicensium et Luneburgensium gloriosae memoriae in anla Guelffiea Consiliarii fidelissimi. Caeterum, ut res humanae plerumque, ita et hoc vitae consortium longe quidem iucundissimum, sed haudquaquam diuturnum fuit. Anno videlicet supra quadragesimum primo ornatissima matrona ad Meliores sedes se recipiens amantissimo Marito vale ultimum dixit, et carissimus noster Collega in misera viduitate suavissimam tori sociam, superstites ex ea liberi sedulam nutricem, ingenti cum dolore elatam deploraverunt. Infoecundum enim hoc matrimonium non exstitit, siquidem filium geminum cum tribus filiabus dirina benignitate beatus Tappius inde suscepit; quae tamen charissima pignora, ipsis infantiae annis, praematura morte extincta, eo praemisit, quo ipse ante quatuordecim dies ex hac vita migravit, excepta unica filia, natu omnium maxima, {{Sperrschrift|Margaretha Elisabetha}}. Haec a viro Excellentissimo {{Sperrschrift|Johanne Horneio}}, Graecarum literarum in Illustri hac Julia quondam Professore publico et Ordinario, in tori societatem assumta beate defunctum avum fecit nepote uno et tribus neptibus superstitibus, morum castitate et cunctis, quae segniorem sexum ornare solent, virtutibus eximie condecoratis. Sed non substitit hic divina bonitas, quae plures felicitatis humanae gradus Seni nostro destinaverat. Qua enim mentis laetitia amantissimum avum unicum Nepotem eumque dilectissimum a conspectu suo dimisisse existimamus, cum ad coetum fidelium in frequente quodam Dioeceseos Magdeburgensis vico pascendum ante novem hosce menses ex avita domo evocaretur? Mirum in modum incredibile hoc Optimi Senis gaudium augebat tertius ab eo mensis, quo eadem laurea qua ante quinquaginta fere annos Medica in hac Julia Facultas ipsum exornarat, hunc Nepotem suum in Philohophia conspicuum videbat. Longe tamen maiore voluptate perfundebatur senilis animus, cum septimo abhinc mense proneptem, quam dilectissima neptis Anna Margaretha, Carissimo Collegae nostro {{Sperrschrift|Henrico Wideburgio}} Logices Professori Publico et ordinario nuptum data, ediderat, non sine lacrymis, certissimis exuberantis gaudii testibus, e sacro regenerationis lavacro Avus susciperet. Sed, ut revertam ad ea, unde felicitatis ex unica prioris conjugii filia susceptae commemoratio nos abduxit, cum ὁ μαχαρῖτΥζ fidissima administrationis domesticae socia orbatus, geminae prolis Pater, occupatissimo functionis muneri et molestissimis rei familiaris curis vix non succumberet, ad vota secunda properans, anno sequente quadragesimo secundo, in huius matrimonii consuetudinem adscivit honoratissimam et eximiae probitatis ac modestiae Foeminam, {{Sperrschrift|Ursulam Riemschneideriam}}, Nobilissimo et Consultissimo Viro Dn. {{Sperrschrift|Ludolpho Riemschneidero}} Illustrissimi Comitis Oldenburgici Consiliario et Satrapa in Varel und Stickhausen prognatam. Fuit haec etiam vitae societas, ut pleraque Tappii nostri tempora, longe felicissima. Exstitit enim coniugium hoc amore mutuo suavissimum, rara in quartum et tricesimum annum diuturnitate exoptatum, et. licet unica, morum tamen suavitate et omnibus sexus foeminini virtutibus conspicua prole. {{Sperrschrift|Anna Juliana}}, Illustris Dn. {{Sperrschrift|Gotfridi Heymanni}}, Serenissimi Principis ac Domini, Dn. Georgii Wilhelmi, Ducis Brunsuicensis et Luneburgensis, Domini nostri clementissimi, Conciliarii cum viveret Sanctioris et Vice-Cancellarii gravissimi relicta vidua, safix foecundum.''
+{{NE}}''Caeterum, quam insigni prudentia, incredibili morum suavitate, grata in''

Tappensches Familienbuch (1889)/091: Unterschied zwischen den Versionen

Aktuelle Version vom 14. Dezember 2012, 14:40 Uhr

Navigationsmenü

Suche im GenWiki