Schleswig-Holsteinische Kirchengeschichte/2/360: Unterschied zwischen den Versionen
(automatisch angelegt) |
Keine Bearbeitungszusammenfassung |
||
| Zeile 1: | Zeile 1: | ||
{{Schleswig-Holsteinische Kirchengeschichte/2|359|364|361| | {{Schleswig-Holsteinische Kirchengeschichte/2|359|364|361|unkorrigiert}} | ||
<tt>omnia et singula sic fieri vidi, audivi et in notam sumpsi, ideoqve hoc publicum Decreti electionis instrumentum, manibus praefatorum dominorum subscriptum, exinde confeci, subscripsi, publicavi et in hanc publicam formam redegi signoqve nomine et cognomine meis solitis et consvetis una cum appensione sigilli maioris dictae ecclesiae Schlesvicensis de mandatis praefatorum dominorum Archidiaconi, Cantoris totiusqve Capituli Schlesvicensis signavi, rogatus et reqvisitus, in fidem et testimonium omnium et singulorum praemissorum. | |||
Et ego Joannes Perper, clericus Lubecensis, apostolica et imperiali auctoritatibus Notarius, qvia huiusmodi praefixioni, iuramentorum praestitioni, protestationi, votorum inqvisitioni, redactioni, publicationi, electioni, praesentationi, reqvisitioni, consensus praestitioni, pronuntiationi et inthronisationi omnibusqve aliis et singulis praemissis etc.</tt> | |||
==<center>8.</center>== | |||
===<center>Verordnung des Bischofs Gottschalk v. Ahlefeldt zu Schleswig in Betreff der Bestrafung des Meineides. 1515, Jan. 9.</center>=== | |||
<tt>Nos Gottschalcus de Alevelde, dei et apostolicae sedis gratia Episcopus, et nos Capitulum Ecclesiae Schlesvicensis recognoscimus per praesentes, quod, cum de iure Canonico coercio periuriorum spectet ad Episcopum, sed in statutis Ecclesiae nostrae habetur, qvod Praepositi habeant corrigere periuria, verum Legisterio Regni<ref>Jüt. Lov.</ref> et Ecclesiae Dacianae cavetur, qvod periuria sint per Episcopum Dioecesanum cum octo Büggemennen<ref>Ueber Bygd und Bydemänner vgl. Kolderup-Rosenvinge's Ausg. des Jüt. L. S. 497.</ref> judicanda. Ideoqve ut concordia tanto efficacius observetur, et nihilominus periuria, horridum pro dolor! in his partibus malum, debita qvinimmo necessaria animadversione constringantur, dictum Statutum in praetacta perplexitate duximus vocatis vocandis et matura deliberatione praevia sic declarandum et notificandum. Qvod ex aequo</tt> | |||
---- | |||
<references /> | |||
Version vom 12. Mai 2008, 09:05 Uhr
| GenWiki - Digitale Bibliothek | |
|---|---|
| Schleswig-Holsteinische Kirchengeschichte | |
| Register | 1. Band | 3. Band | 4. Band | |
| 2. Band | Inhalt des 2. Bandes | |
| <<<Vorherige Seite [359] |
Nächste Seite>>> [361] |
| Datei:SH-Kirchengeschichte-2.djvu | |
| unkorrigiert | |
| Dieser Text wurde noch nicht korrekturgelesen und kann somit Fehler enthalten.
| |
omnia et singula sic fieri vidi, audivi et in notam sumpsi, ideoqve hoc publicum Decreti electionis instrumentum, manibus praefatorum dominorum subscriptum, exinde confeci, subscripsi, publicavi et in hanc publicam formam redegi signoqve nomine et cognomine meis solitis et consvetis una cum appensione sigilli maioris dictae ecclesiae Schlesvicensis de mandatis praefatorum dominorum Archidiaconi, Cantoris totiusqve Capituli Schlesvicensis signavi, rogatus et reqvisitus, in fidem et testimonium omnium et singulorum praemissorum.
Et ego Joannes Perper, clericus Lubecensis, apostolica et imperiali auctoritatibus Notarius, qvia huiusmodi praefixioni, iuramentorum praestitioni, protestationi, votorum inqvisitioni, redactioni, publicationi, electioni, praesentationi, reqvisitioni, consensus praestitioni, pronuntiationi et inthronisationi omnibusqve aliis et singulis praemissis etc.
8.
Verordnung des Bischofs Gottschalk v. Ahlefeldt zu Schleswig in Betreff der Bestrafung des Meineides. 1515, Jan. 9.
Nos Gottschalcus de Alevelde, dei et apostolicae sedis gratia Episcopus, et nos Capitulum Ecclesiae Schlesvicensis recognoscimus per praesentes, quod, cum de iure Canonico coercio periuriorum spectet ad Episcopum, sed in statutis Ecclesiae nostrae habetur, qvod Praepositi habeant corrigere periuria, verum Legisterio Regni[1] et Ecclesiae Dacianae cavetur, qvod periuria sint per Episcopum Dioecesanum cum octo Büggemennen[2] judicanda. Ideoqve ut concordia tanto efficacius observetur, et nihilominus periuria, horridum pro dolor! in his partibus malum, debita qvinimmo necessaria animadversione constringantur, dictum Statutum in praetacta perplexitate duximus vocatis vocandis et matura deliberatione praevia sic declarandum et notificandum. Qvod ex aequo